విఘ్నేశ్వరుడు - 5

పార్వతి క్షణంలో తన దుఃఖమంతా మరిచి పోయి, పిల్లవాణ్ణి ఎత్తుకుని దిష్టి తీసింది. శివుడు చేతులు చాచి పిలిచాడు. మళ్ళీ ఏం చేసిపోతాడో అని భ…ుం భ…ుంగా తప్పట డుగులువేస్తూ వెళ్ళిన విఘ్నేశ్వరుడి ముద్దు చేష్టకు అంతా ముచ్చటపడ్డారు. ‘‘నా…ునా, విఘ్నేశ్వరా! నిన్ను పుత్రు డిగా పొంది ధన్యులం అ…్యూం. చిరంజీవ!'' అని శివుడు ఎత్తి ముద్దాడుతూంటే విఘ్నే శ్వరుడు కిందకు దూకి, ‘‘తండ్రీ! ఎంతమాట, నేను మీ కొడుకును, ధన్యుణ్ణి నేను!'' అంటూ పార్వతీ శివుల పాదాలను చిరుతొండంతో చుట్టి, కళ్ళకద్దుకొని ప్రణామాలు చేశాడు. తరవాత బుల్లిబుల్లి అడుగులతో వెళ్ళి, విష్ణువును సమీపించి ఆ…ునకు ప్రణామం చేశాడు. విష్ణువు, ‘‘రావోయి ముద్దుల మేనల్లుడా!'' అని దగ్గరకు తీసుకొని, ‘‘కళ్యాణమస్తు!'' అని దీవించాడు. అప్పుడు విష్ణువు కాంతిలో విఘ్నేశ్వరుడు నీలాకాశం రంగులో కనిపించాడు. విష్ణువుకూ, విఘ్నేశ్వరుడికీ ఏవో పోలికలున్నట్లు అంద రికీ తోచింది. అదే మేనమామ పోలిక అంటే! అని అనుకున్నారు. వినా…ుకుడు బ్రహ్మకు నమస్కరించాడు. బ్రహ్మ, ‘‘తొలిపూజలందుకోవ…్యూ బొజ్జ గణప…్యూ!'' అని అంటూ అతని ఏనుగు బుగ్గలు చిదిమి చిటిక వేశాడు. తర్వాత విఘ్నేశ్వరుడు లక్ష్మికి, సరస్వతికి మ్రొక్కాడు. వాళ్ళిద్దరూ కలిసి అతణ్ణి ఎత్తు కుని చెరో చెంపా ముద్దాడి, ‘‘మేము విఘ్నే శ్వరుడి ఇరుపక్కలా అత్తాకోడళ్ళ పొరపొ చ్చాలు మాని ఇలాగే సఖ్యంగా ఉంటాము!''

.